زبان و گویش مردم استان چهارمحال و بختیاری
در استان چهارمحال و بختیارى به علت وجود اقوام مختلف چون کرد، لر، ترک، ارمنى و گرجى، زبانهاى مختلفى نیز وجود دارد. اما آنچه که در بین عموم مردم مشترک است تکلم به زبان فارسى است. در این استان علاوه بر زبان فارسى، زبانهاى ترکى لرى و ارمنى نیز رایج است.
زبان لرى در این استان زبان لرى بختیارى است. زبان ترکى رایج در این استان بیشتر از نوع ترکى قشقایى است و با زبان ترکى آذرى متفاوت است.
زبان ترکى در شهرهاى بن، سامان، و هفشجان رواج دارد و بسیارى از روستاها چون اشکفتک، چالشتر و سورجان به این زبان تکلم مىنمایند. بسیارى از نقاط شهرى و روستایى استان به زبان لرى بختیارى صحبت مىکنند. زبان مردم شهر اردل و روستاهاى آن لرى است.
مردم بخش کیار از توابع شهرکرد به زبان لرى صحبت مىنمایند. مردم روستاها دستنا و دستگرد، جوانمردى به این زبان تکلم مىنمایند. همچنین لازم به ذکر است که در شهر هفشجان زبان کردى و در منطقه حاجى آباد زبان ارمنى نیز رواج دارد.
در زیر به برخى از واژهها و اصطلاحات رایج در زبان بختیارى اشاره مىشود.
خور زمار: پسر خاله تاتهزا: پسرعمو
وازا: عموزاده کاکا: عمو
کچى: عمه هالو: دایى
بُتى: خاله گگه: برادر
دده: خواهر تِک: ساق پا
باهى: بازو نِفت: بینى
خون بست: خون بها مرزنگ: مژه
دالو: مادربزرگ باوا: پدربزرگ
بوه: پدر دا: مادر
لو: لب ایسا: شما
چکست: برید خوم: خودم
دهرست: برید لودگه: لرزیدن
افتودرو: غروب آفتاب افتوزى: طلوع آفتاب
اغوربجیر: خیر باشد چه اکونى: چه کار مىکنى
برک: ابرو تیک: پیشانى
زون: زبان افتو: آفتاب
چول: خراب شده پسین: عصر
