عن الحسین بن علىّ علیهما السّلام انّه قال له رجل کیف انت عافاک اللَّه. فقال له السّلام قبل الکلام عافاک اللَّه. ثمّ قال لا تأذنوا لاحد حتّى یسلّم.
(1) مردى با حسین بن على علیهما السّلام برخورد و در اولین کلام از حضرت احوالپرسى کرد و از خداوند براى آن جناب عافیت خواست.
آن حضرت در جواب فرمود: سلام قبل از سخن گفتن است خدایت عافیت دهد. بعد فرمود بکسى اجازه سخن ندهید تا سلام کند.
عن جعفر بن محمّد (ع) عن آبائه عن النّبىّ صلّى اللَّه علیه و آله قال: خمس لست بتارکهنّ حتّى الممات ... و تسلیمى على الصّبیان لتکون سنّة من بعدى.
(2) امام صادق علیه السّلام از رسول اکرم نقل کرده است که میفرمود: پنج چیز است که تا لحظه مرگ آنها را ترک نمیکنم، یکى از آنها سلام گفتن بکودکان است. در انجام این اعمال مراقبت دارم تا بعد از من بصورت سنتى بین مسلمین بماند و عمل کنند.
سلام بکودک دو اثر روانى دارد: براى سلامکننده باعث تقویت خوى پسندیده تواضع و فروتنى است، و براى کودک وسیله احیاء شخصیت و ایجاد استقلال است. طفلى که بزرگسالان باو سلام کنند و بدین وسیله از وى احترام نمایند، لیاقت و شایستگى خود را باور میکند و از کودکى معتقد مىشود که جامعه او را انسان میشناسد و مردم باو اهمیت میدهند.
عن انس بن مالک قال: انّ رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله مرّ على صبیان فسلّم علیهم و هو مغذّ «1».
(1) انس بن مالک میگوید: رسول اکرم در رهگذرى با چند کودک خردسال برخورد نمود، بآنها سلام کرد و طعامشان میداد.
عن النّبىّ صلّى اللَّه علیه و آله انّه کان یسلّم على الصّغیر و الکبیر «2».
(2) از صفات پسندیده پیغمبر اسلام این بود که بتمام مردم از صغیر و کبیر سلام میکرد.
قال علىّ علیه السّلام: لکلّ داخل دهشة فابدءوا بالسّلام «3».
(3) على علیه السّلام فرموده: هر تازه واردى در محیط نامأنوس، حیرتزده مىشود، براى آرامش خاطر، سخن خود را بسلام آغاز کنید.
