@hawzah_net
🍃🌸 لئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ وَ لَئِنْ کفَرْتُمْ إِنَّ عَذٰابِی لَشَدِیدٌ 🌸🍃
اگر شکر نعمت به جای آرید بر نعمت شما می افزایم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است.
💠 پیام های آیه 💠
1- سنّت خداوند بر آن است که شکر را وسیلۀ ازدیاد نعمت قرار داده و این سنّت را قاطعانه اعلام کرده است. «تَأَذَّنَ رَبُّکمْ»
2- خدا برای تربیت ما، شکر را لازم کرد نه آنکه خود محتاج شکر باشد. «رَبِّکمْ»
3- با شکر، نه تنها نعمت های خداوند بر ما زیاد می شود، بلکه خود ما نیز رشد پیدا می کنیم، زیاد می شویم و بالا می رویم. «لَأَزِیدَنَّکمْ»
4- کیفر کفران نعمت، تنها گرفتن نعمت نیست، بلکه حتّی گاهی نعمت سلب نمی شود، ولی به صورت نقمت و استدراج در می آید تا شخص، کم کم سقوط کند. «لَئِنْ کفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ»
تفسیر نور / جلد 4 ص 390
☀️سوره ابراهیم، آیه 7☀️
hawzah.net/fa/telegram/View/7395
👇فایل تلاوت آیه👇
پژوهش, [06.02.16 20:27]
تحلیل تصویری
https://telegram.me/resaech
محقق علاوه بر استفاده از صدای گوینده کلام، در صورت امکان می‌تواند از مشاهده تصویری فرد متکلم در تحلیل محتوا استفادة بهتری ببرد. مثلاً، می‌توان علاوه بر تن صدای فرد، به لرزش صدا، بدن فرد و حالت حرکات دست و سر به تحلیل روشن‌تری دست یافت، به ویژه ظهور حالات چهره‌ای که فرد توانایی پنهان نمودن آن را ندارد، به محقق کمک می‌کند تا به واکنش‌های درونی گویندة کلام دست یابد. واکنش‌های بدنی یک سیاستمدار هنگام صحبت کردن در رابطه با یک واقعه، به محقق کمک می‌کند تا اهمیت آن موضوع را بدست آورد. تنفس عمیق، در هم کردن اخم‌ها، برخاستن از جا، نگاه خیره مانند، کندن ناخن و حرکات دیگر می‌تواند راهنمای خوبی برای پژوهشگر باشد. همین طور استفاده از صندلی مجلل برای افرادی که از ساده زیستی سخن می‌گویند، بیانگر گرایش‌های درونی آنها می‌باشد.26
مزایای تحلیل محتوا
در مورد مزایا و نقاط قوت تحلیل محتوا می‌توان گفت که تحلیل محتوا از لحاظ هزینه و به لحاظ زمانی، نسبت به انواع دیگر تحقیقات، بسیار مقرون به صرفه می‌باشد. به همین دلیل، هر پژوهشگر به راحتی می‌تواند به تحلیل محتوای یک موضوع بپردازد. در صورتی که تحقیقات پیمایشی به تنهایی و براحتی برای او میسر نیست، برای تحلیل محتوا به تجهیزات زیادی نیاز نیست. محقق در صورت دست یابی به منابع و اطلاعات می‌تواند به تحلیل آن بپردازد.
از مزایای دیگر تحلیل محتوا این است که، در صورت غفلت محقق در ایام انجام کار، به راحتی می‌توان بخش مورد غفلت قرار گرفته را بازنگری نمود. درحالی که، در تحقیقات میدانی در صورت وقوع اشتباه چه بسا عملیات به طور کلی نیاز به بازنگری داشته باشد. گاهی اوقات با توجه به محدودیت زمانی و هزینه‌های گزاف، نمی‌توان به بازنگری دوباره موضوع پرداخت. از‌این‌رو، به ناچار باید از ادامه کار تحقیق دست برداشت.27
ویژگی دیگر تحلیل محتوا این است که زمینه اذیت یا مزاحمت دیگران نمی‌گردد؛ زیرا برای بدست آوردن اطلاعات، نیاز به مراجعه به مردم نیست، بلکه بیشتر به تحلیل متون‌های مختلف پرداخته می‌شود. علاوه بر این، تحلیل محتوا سبب می‌شود که پژوهشگر از تعجیل در تفسیر متن خودداری کند. بنابراین، محقق را وادار می‌کند تا با دقت لازم به تفسیر و تحلیل مطالب بپردازد.28
امتیاز دیگر تحلیل محتوا این است که به پژوهشگر اجازه می‌دهد تا به تحلیل مسائلی بپردازد که طی فرآیند زمانی طولانی رخ داده است. از این طریق می‌توان تاریخ گذشته را مورد وارسی قرار داد. مثلاً، می‌توان برخورد عرب‌های جاهلیت قبل از اسلام و پیامبر را در مورد زنان مقایسه نمود و به تحلیل ادبیات و اشعار اعراب جاهلی و احادیث پیامبر در مورد زنان و حقوق اجتماعی آنان پرداخت.
معایب تحلیل محتوا
https://telegram.me/resaech
با همة مزایا و فوائدی که برای تحلیل محتوا بیان گردید، طبیعی است هر روش تحلیل داده‌های اجتماعی معایبی نیز دارد. بنابراین، تحلیل محتوا نیز از این قاعده مستثنی نیست. از جمله معایب تحلیل محتوا عبارتند از:
1. در تحلیل محتوا برخی از روش‌ها مانند تحلیل ارزیابی، بسیار سنگین و دشوار و نیاز به کار و فعالیت زیادی دارند. باید زمان لازم برای اجرای آنها را در نظر گرفت و در سازگاری آن با تحقیق تلاش لازم را نمود.
2. کاربرد تحلیل محتوا هر چند دامنة وسیعی را در بر می‌گیرد، ولی در هر مورد وضع کار تفاوت می‌کند. باید از روشی خاص بهره برد. از این‌رو، محقق به محدودیت در کاربرد روش‌ها برخورد می‌کند. 29
3. محدودیت دیگر تحلیل محتوا فقدان برخی پیام‌های است، که با موضوع تحقیق در ارتباط می‌باشد. مثلاً، بسیاری از شخصیت‌ها بسیار اندک در رسانه‌های جمعی پوشش داده می‌شوند. لذا دست رسی به آنها دشوار می‌باشد.30
نتیجه‌‌گیری
به طور کلی، تحلیل محتوایی شامل یک تحلیل نظامدار از متن است. متون، شامل هر نوع نوشته‌ای از قبیل کتاب، مجلات، نامه‌ها، صورت جلسات، نوشته‌های نامه‌های تلویزیونی، رونوشت مصاحبه و نوشته‌های میدانی است. در اغلب تحلیل‌های محتوایی نمودارهای کمّی، فراوانی را با هر یک از کلمات مشخص یا موضوعاتی که در متون آمده، محاسبه می‌کند و سپس تحلیل‌های آماری را بر روی این فراوانی‌ها منتقل می‌سازند.
پژوهش, [06.02.16 20:27]
تحلیل محتوا در مباحث اجتماعی کاربرد زیادی دارد. از جـمله پژوهشگر را یاری می‌‌رساند تا به کمک این روش، در تحلیل مسائل اجتماعی به نتـایج دقیـق‌تری دست‌یابـد و از نسبت‌هـای ناسنجیـده و پیش‌داوری‌های ناروا دوری نمایـد. به خصوص در جامعة مدرن که شناخت‌ها به سادگی امکان‌پذیـر نمی‌باشد. بنابراین، در تحلیل محتوا در ابتدا باید موضوع مورد مطالعه به دقت مشخص و معین گردد. سپس، جامعه آماری و جمعیت نمونه تعیین گردد. در مرحله بعد، اثر یا آثاری که موضوع بحث می‌باشد، باید بارها مورد مطالعه قرارگیرد. طی این فرایند ممکن است پیش فرض‌ها تصحیح شوند و فرضیه‌های جدید در ذهن پژوهشگر بروز نماید. بنابراین لازم است در تحلیل متحوا، اهداف از پیش تعیین گردد، چارچوب نظری با توجه به اهداف تحقیق شناسایی شود، فرضیه‌ها مورد آزمون قرار گیرد، مقوله‌هایی که تحلیل محتوا براساس آن انجام می‌گیرد، از ویژگی فراگیر، طرد مقابل و همگونی برخوردار باشد. مقوله‌هایی که باید مورد توجه قرار گیرد عبارتند از: مقوله‌های ساختی، مقوله‌های موضوعی، مقوله‌های ارزشی و.. پرداختن به تکنیک تحلیل محتوا در پژوهش‌های اجتماعی از این جهت ارزشمند است که از طریق این روش می‌توان به تحلیل محتوا و منابعی پرداخت که در زمان‌های گذشته و یا در فرهنگ‌های دیگر تولید شده‌اند؛ زیرا مطالعه این آثار به صورت مستقیم برای ما مقدور نیست و از طریق تحلیل محتوا می‌توان به پردازش اطلاعات در مورد آنها پرداخت.
https://telegram.me/resaech
پی نوشت:
17. محمود طالقانی، روش تحقیق نظری، ص97-98.
18 کاووس سید امامی، پژوهش در علوم سیاسی (رویکردهای اثبات گرا، تفسیری و انتقادی)، ص461.
19. فرامرز رفیع پور، تکنیک‌های خاص تحقیق در علوم اجتماعی، ص119.
20 . کاووس سید امامی، پژوهش در علوم سیاسی (رویکردهای اثبات گرا، تفسیری و انتقادی)، ص462.
21. فرامرز رفیع پور، تکنیک‌های خاص تحقیق در علوم اجتماعی، ص112.
22 . کاووس سید امامی، پژوهش در علوم سیاسی (رویکردهای اثبات گرا، تفسیری و انتقادی)، ص491-492.
23. ارل بَبی، روش تحقیق در علوم اجتماعی، ج2، ص 653-659.
24. باقر ساروخانی، روشهای تحقیق در علوم اجتماعی، ج2، ص296-298.
25. فرامرز رفیع پور، تکنیک‌های خاص تحقیق در علوم اجتماعی، ص 138-139.
26. رفیع پور، همان، ص140-141.
27. ارل بَبی، روش تحقیق در علوم اجتماعی، ج2، ص 663-774. ساروخانی باقر، روشهای تحقیق در علوم اجتماعی، ج2، ص307. ریمون کیوی، روش تحقیق در علوم اجتماعی، ترجمه عبد الحسین نیک گهر، ص225ـ226.
28. چاوا فرانکفورد، دیوید نچمیاس، روشهای پژوهش در علوم اجتماعی، ص476-477.
29. ریمون کیوی، روش تحقیق در علوم اجتماعی، ص226.
30 . راجردی. ویمر و جوزف آر. دومینیک، تحقیق در رسانه‌های جعی، ص 225.
منبع: دو فصلنامه پژوهش شماره
https://telegram.me/resaech
پژوهش, [09.02.16 10:22]
@raveshtahghigh
📒 فصل اول: اصول کلی مقاله نویسی
👈👈 مقدمات مقاله نویسی (قسمت پنجم)
👈 مطالبی را که قرار است به آن ها استناد نمایید، تعیین کنید.
✍ پیش از اینکه نگارش مقاله ی خود را
شروع کنید، مشخص نمایید که گنجاندن چه مطالبی از کار دیگران به غنای کار شما کمک خواهد کرد؛ این مطالب از چه اهمیتی برخوردارند و بنابراین در کجای کار شما و چگونه آورده می شوند. وقتی می خواهید این مطالب را در دل مطالب خودتان بیاورید، باید چیدمان به صورتی باشد که وجود این مطالب موجب سکته در کار و عدم تناسب نگردد. یکی از مسأله های مهمی که در ارزیابی مقاله ها مدنظر قرار می گیرد، استفاده ی از منابع معتبر و نحوه ی مستند کردن است.
👈 نحوه مستندسازی در داخل متن را تعیین کنید.
✍ روشهای گوناگونی برای مستندسازی در داخل متن وجود دارد و معمولاً نشریه ها روش مستندسازی خود را در بخش راهنمای مقاله ذکر می کنند. معدودی از نشریه ها از مستند سازی در پانوشت و معدودی نیز در پی نوشت استقبال می کنند که این روش ها زیاد مورد پذیرش نیست.
#اصول_کلی_مقاله_نویسی
#مقدمات_مقاله_نویسی
پژوهش, [09.02.16 23:45]
@raveshtahghigh
📒 فصل اول: اصول کلی مقاله نویسی
👈👈 مقدمات مقاله نویسی (قسمت ششم)
👈👈 نحوه ی مستندسازی در داخل متن بر اساس ای پی ای (کانال روش تحقیق)
در این شیوه که به روش مولف/ تاریخ
انجام می گیرد، منابع نقل قول در خود متن ارائه می شود و به خواننده کمک می کند به صورت بی درنگ به مراجع یا مولفان یا تاریخ انتشار دست یابد. اما، باید به یاد داشت که این شیوه ی مستندسازی وقتی مفید است که خواننده تنها به اطلاعات مربوط به مولف یا تاریخ بسنده نماید و به اطلاعات کامل در مورد منبع موردنظر نیاز نداشته باشد. برخی از متخصصان برای دستیابی آنی به منابع، مستندسازی در پانوشت را پیشنهاد می کنند، اما پانوشت فقط جای توضیح یا روشن کردن مطلب است و بنابراین ارائه ی سند در آنجا نمی تواند به عنوان مستند کردن به حساب آید.
🖋 پس لازم است برای مستند کردن در داخل متن قواعد و اصولی را رعایت کرد که عبارتند از:
✍ در جای مناسبی از متن که معمولاً در پایان نقل قول است پرانتز باز نموده، ابتدا نام مولف را بنویسید، بعد یک ویرگول گذاشته و به فاصله ی یک حرف سال انتشار اثر را ذکر کنید.
✍ گاهی تصمیم می گیرید متن و شیوه ی نگارش خود را از یک نواختی خارج سازید. در این حالت، می توانید نام مولف را در متن بیاورید و سال انتشار را در داخل پرانتز قرار دهید.
✍ وقتی که در یک بند به صورت مکرر از یک منبع نقل قول می کنید، ذکر تاریخ برای مرتبه ی دوم و به بعد الزامی نیست، مشروط به این که منابع دیگری با نام مولفان همنام با مولف مورد نظر وجود نداشته باشد.
✍ در زمانی که نقل معنایی یا نقل قول مستقیم می کنید، لازم است پس از ذکر تاریخ ویرگول گذاشته و شماره ی صفحه ی منبعی را که از آن برداشت کرده اید، بنویسید.
✍ اگر منبع مورد استفاده را دو مولف تالیف کرده باشند، نام خانوادگی هر دو مولف را ذکر کنید.
✍ اگر بیش از دو مولف منبع مورد استفاده را تالیف کرده باشند، برای بار اول نام خانوادگی همه ی مولفان را بنویسید و برای مرتبه ی دوم و به بعد نام خانوادگی اولین مولف را همراه با واژه ی و دیگران یا و همکاران ذکر کنید.
✍ اگر مولف اثر مورد استفاده مشخص نبود، عنوان اثر یا شکل کوتاه شده ی آن را بنویسید. عنوان مذکور را درون علامت نقل قول قرار دهید. و زیر عنوان کتاب، بروشور، یا گزارشی که اثر مورد نظر در آن آمده است، خط بکشید.
✍ اگر نام خانوادگی دو یا چند مولف یکی بود، حرف اول نام آن ها را ذکر کنید.
✍ اگر در پژوهش یا کارنوشت خود از دو یا چند اثر مولف که در یک سال منتشر شده اند استفاده کردید، با گذاشتن حروف الفبا در جلوی تاریخ ترتیب انتشار آن ها را مشخص و مستند نمایید.(توجه نمایید که در زبان انگلیسی برای این کار از حروف کوچک استفاده می شود.) کانال روش تحقیق
✍ اگر می خواهید چند مقاله را در یک پرانتز ذکر کنید، نام خانوادگی مولفان را به ترتیب حروف الفبا بنویسید و بین مدخل ها یا مشخصات نقطه ویرگول بگذارید.
✍ مکاتبه های شخصی، نامه ها، یادداشت ها، یادداشت هایی از سخنرانی
ها، پست الکترونیکی، خبرنامه های الکترونیکی و غیره تنها در خود متن مستند می شوند و نه در صفحه ی منابع. برای مستند نمودن این نوع مطالب حرف اول نام، نام خانوادگی نامه نگار یا گزارشگر، نوع مکاتبه و تاریخ آن را ذکر کنید.
#اصول_کلی_مقاله_نویسی
#مقدمات_مقاله_نویسی
پژوهش, [11.02.16 11:46]
📒 فصل اول: اصول کلی مقاله نویسی
👈👈 مقدمات مقاله نویسی (قسمت هفتم)
👈 نحوه پانوشت نویسی را تعیین کنید.
✍ برخی از نشریه ها ترجیح می دهند مستندسازی در پانوشت صورت گیرد، اما بسیاری از متخصصان امروزه این روش را نمی پسندند و پانوشت را مکانی برای ارائه ی توضیح های اضافی و روشنگری می دانند که نویسنده بنا به دلایلی نمی تواند در دل متن بیاورد.
✍ برای ارائه ی پانوشت، می توانید در
بالای واژه یا اصطلاح مورد نظر و اگر در مورد یک متن می خواهید توضیح دهید، در پایان متن مورد نظر عدد یا ستاره(*) بگذارید ( از ستاره بیشتر در زمانی استفاده می شود که پانوشت اندک باشد و یا لازم باشد به دو طریق عمل شود. برای نمونه از عدد برای ارائه معادل و از ستاره برای توضیح) و در پایان صفحه و در زیر آخرین سطر نوشته شده در همان صفحه یک خط افقی بکشید به طوری که پانوشت را از متن اصلی جدا نماید و کمی پایین تر از خط مورد نظر برای ارائه ی توضیح فارسی در سمت راست و برای ارائه ی توضیح انگلیسی در سمت چپ عدد موردنظر یا ستاره را بنویسید و بعد توضیح را ذکر کنید.
✍ در زمانی که می خواهید از پانوشت
برای نوشتن منبع استفاده نمایید، حرف اول نام کوچک یا نام کامل، نام خانوادگی، تاریخ انتشار، نام منبع، نشر، و شماره ی صفحه را ذکر کنید.
👈 نحوه پی نوشت را تعیین کنید.
✍ معمولاً پی نوشت در مقاله های طولانی، کتاب ها، و پژوهش نامه ها کاربرد دارد و بعد از متن اصلی و پیش از منابع آورده می شود. برای نوشتن پی نوشت، می توانید در پایان متن و یا بالای واژه و یا اصطلاحی که می خواهید برایش پی نوشت بیاورید شماره ردیف را به صورت پیاپی (...و 3 و 2 و 1) بنویسید و بعد در پایان متن (در کتاب ها در پایان فصل ها و در مقاله ها در پایان متن) به ترتیبی که در متن اصلی شماره گذاری شده است (نه بر اساس حروف الفبا یا مسایل دیگر) آن ها را با گذاشتن شماره ی مورد نظر ذکر نمایید. در پی
نوشت، اگر می خواهیم منبعی را بیاوریم، نحوه ی نگارش آن به صورتی است که در نحوه ی پانوشت نویسی توضیح داده شد. پی نوشت در کتاب ها در صفحه ای جداگانه می آید و در بالای صفحه با فاصله ی 5/2 سانتیمتر از بالای صفحه عنوان پی نوشت در وسط سطر درج می گردد و زیر آن خط کشیده نمی شود و یا درون گیومه قرار نمی گیرد. اما، در مقاله ها می توانید عنوان پی نوشت را در سمت راست، اما با فونتی درشت تر و مشخص تر، قرار دهید.
👈 نحوه ی قرار گرفتن شکل ها، تصویرها، جدول ها و بطور کلی نگاره ها را تعیین کنید.
✍ گاهی برای سهولت و درک بهتر خوانندگان تصمیم می گیرید اطلاعات خود را در قالب نگاره ها ارائه دهید. نگاره را در صفحه ای مجزا قرا دهید و یا با فاصله ی طولی مناسب از متن طوری قرار دهید که از بقیه ی متن قابل تفکیک باشد. اگر نگاره را درون متن قرار می دهید، فاصله ی 2 تا 3 خط از بالا و پایین مناسب خواهد بود.
✍ گاهی دیده شده است برخی از نویسندگان نگاره ها را از منبع دیگری برداشت می کنند و یا منبع آن را ذکر نمی کنند و یا به ذکر منبع در پانوشت یا صفحه ی منابع اکتفا می کنند. این روش، روش مناسبی به حساب نمی آید و به نوعی سرقت علمی یا ادبی است.
#اصول_کلی_مقاله_نویسی
#مقدمات_مقاله_نویسی
؟ 🌹
سلیمان بن خالد می گوید که امام باقر علیه السلام فرمود:
«اى سلیمان، تو مى دانى که مسلمان کیست؟ گفتم: شما بهتر مى دانید، فرمود:
مسلمان کسى است که مسلمانان از زبان و دستش سالم بمانند؛
سپس فرمود: مى دانى مؤمن کیست؟ گوید: گفتم: شما داناترید، فرمود:
همانا مؤمن کسى است که مسلمانان مال و جانشان را به او بسپارند، بر مسلمان حرام است که به مسلمان دیگر ستم کند یا او را واگذارد و یارى نکند، یا او را از خود براند بطورى که در رنجش اندازد.»
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلامُ، قَالَ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ:
یَا سُلَیْمَانُ، أتَدْرِی مَنِ الْمُسْلِمُ؟ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ، أَنْتَ أَعْلَمُ، قَالَ:
الْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ؛ ثُمَّ قَالَ: وَتَدْرِی مَنِ الْمُؤْمِنُ؟ قَالَ: قُلْتُ: أَنْتَ أَعْلَمُ، قَالَ: الْمُؤْمِنُ مَنِ ائْتَمَنَهُ الْمُسْلِمُونَ عَلى أَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ، وَالْمُسْلِمُ حَرَامٌ عَلَى الْمُسْلِمِ أَنْ یَظْلِمَهُ، أَوْ یَخْذُلَهُ، أَوْ یَدْفَعَهُ دَفْعَةً تُعَنِّتُهُ:
الکافی 2: 234/ 12.
🔴. در نامه سوم از کتاب «نامه ها برنامه ها» چاپ شده است. اگر به آیات بعدی این آیات دقت بفرمایید سرّ این خواص هم برایتان معلوم خواهد شد.
👇👇👇👇👇👇
1⃣«حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ» (آل عمران 173) براى محفوظ بودن از بدان و از بیم و بدى آنان.
2⃣ «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ» (انبیاء 87) براى رهایى از اندوه.
3⃣ «أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ» (غافر 44) براى در امان بودن از فریب بیگانگان و ایمنى از مکر و حیلت دشمنان.
4⃣ «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» (کهف 39) براى زندگانى خوش داشتن و آسوده زیستن و در گشایش به سر بردن.
موضوع : موضوعات پیشنهادی برای پایان نامه ,
1- بررسی جهاد و دفاع از دیدگاه فقه امامیه و اهل سنّت
2- مشروعیت جهاد ابتدائی در زمان غیبت
3- شرطیت اذن معصوم در جهاد ابتدائی
4- جهاد ابتدایی در زمان غیبت کبری
5- جهاد ابتدایی و آزادی
6- جهاد و دفاع
7-نظام دفاعی اسلام از منظر فقه
8- نطریه نوین دفاع پیشدستانه در حقوق بین الملل
9-. دفاع مشروع پیش دستانه
10-. دفاع مشروع در برابر مأمور دولت
11- دفاع مشروع در حقوق جزای اسلام
برچسب ها : موضوعات پیشنهادی برای پایان, نامه مقطع کارشناسی ارشد
«وصیت نامه شهید»
بنام خداوندی که در این دنیا بر مومن و کافر رحم می کند و در آن دنیا فقط به مومن رحم می کند .
« ان الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه»
بدرستیکه خداوندخرید از مومنین جانهایشان و مالها یشان را به آنکه یشان را باشد بهشت.
1- شهید خونی است که به جامعه تزریق می شود آیت الله مطهری.........
2- این شهادت است که انقلاب اسلامی را باور می کند آیت الله مشکینی .......
با سلام و درود بر فرمانده کل نیروهای اسلام حضرت مهدی (عج) و نایب بر حقش امام خمینی و با سلام و درود بر امت شهید پرور ایران و با سلام و درود بر تمام مجرومین و معلولین جبهه حق علیه باطل و با سلام و درود بر تمامی شهیدان گمنام جنگ تحمیلی قسمتی از وصیتنامه خود را شرح می دهم .
هدف من به جبهه رفتن این بود که کربلای زمان ما احتیاج به خون دارد و از جائی دیگر جانشین امام زمان (عج) این مسئله را واجب شرعی و الهی اعلام کردند و از طرف دیگر امام گفت که جوانها بروند جبهه ها و مسئله را زود حلش کنند و هرچه که ما داریم از وجود امام است و اطاعت از او اطاعت از امام زمان است و تنها سعادتی که مومن دارد این است که او سراغ مرگ با شرافت که همان شهادت است برود نه مرگ سراغ او بیاید و من نعمتهای اخروی را ترجیح می دهم به لذتهای دنیوی ما در مقطع زمان بسیار حساس قرار گرفته ایم و تمام جنایتکاران شرق و غرب اسلام عزیز وحشیانه حمله ور شدند و اسلام عزیز در خطر قدرتهای منطقه قرار گرفته است و این مسئله را بر خود واجب شرعی دانستم و آمدم. و جنایتهای صدام آمریکایی آشکارتر شد و معجزه های الهی را یکی پس از دیگری مشاهده کردم و قرار بر این گذاشتم که با تمام توان و قدرت به متجاوزان با یاری خداوند متعال حمله کنیم و آنها را نابود سازیم و اسلام عزیز را از زیر خطر جنایتکاران شرق و غرب نجات دهیم و از طرف دیگر این انقلاب مستضعفان است و ما باید از این نهضت حسینی حفاظت کنیم و صدام آمریکائی بداند که با ریختن خون ناقابل من هیچ کاری نمی تواند از پیش ببرد با ریختن خون من به مرگ نزدیکتر می شود و می رویم تا بساط صدام و صدامیان را بکلی نابود سازیم و تا راه کربلا را باز کنیم از پای نمی نشینیم و تا متجاوز را سر جای خود ننشانیم از پای نمی نشینیم همانطور که آیت ا.. شهید بهشتی فرمود: حسینیان همیشه با یزیدیان در نبردند.
وصیتم به پدر و مادرم این است که بعد از من شیون و زاری نکنند و مانند خانواده های شهدا صبر و استقامت داشته باشند و وصیتم به برادرم این است که راه من را دنبال کند و نیت برای الله باشد و پدر گرامی ، صدام بداند که با گرفتن فرزند تو رشد نمی کنند و ای کاش من اندکی دیرتر شهید می شدم تا جمعیت بیشتر صدامیان را به جهنم می فرستادم.
وصیتم به دوستان و همسنگران این است مرگ با شرافت را ترجیح دهند بر مرگ در بستر و وصیتم دیگر به دوستان و ادامه دهندگان راه من این است که دشمن اصلی خود را بشناسند و هر کس ادامه دهنده راه من باشد باید مقام شهید را مقدم بشمارد و این مسئله پیش من حل شده که خط سرخ شهادت را ترجیح می دهم بر مرگ در بستر و مرگ در راه اسلام و قرآن را ترجیح می دهم بر مرگ بدون هدف.
در پایان ، وصیتم به تمام دوستان و آشنایان این است که اگر بدی از ما دیدید ما را به بزرگی خودشان ببخشند چونکه در آن دنیا پیش انبیاء خجالت نکشم.
اگر باشد قرار آخر بمیرم نمی خواهم که در بستر بمیرم
نمی خواهم که همچون شمع سوزان بریزم اشک و در آن بمیرم
همی خواهم که در فصل جوانی میان جبهه و سنگر بمیرم
همی خواهم برای حفظ قرآن برای یاری رهبر بمیرم
خدا کن شهادت نصیبم در محرم برای حفظ قرآنم بمیرم
سیدابوالقاسم دهکردی
(1272 ـ 1353 هـ .ق.)
فقیه عارف
غلامرضا گُلى زواره
نوید پر امید
گروهى از سادات محترم که نسبشان به عبدالله فرزند امام سجاد(علیه السلام) منتهى مى شود از گذشته هاى دور در شهرکُردِ اصفهان، که نام قدیمش «دهکرد» بود، رحل اقامت افکنده بودند. سید محمّد باقر دهکردى در زمره این افراد به شمار مى رفت. او با زهد و پروا پیشگى، روزگار مى گذرانید و مورد احترام مردم آن دیار بود. ماه رجب براى سید محمّد باقر، حرمت و فضیلت ویژه اى داشت و به توصیه اجدادش در این ایّام به روزه دارى، ذکر و دعاى بیش ترى مى پرداخت و با این برنامه، روح و روان خویش را در جویبار معنویت شست و شو مى داد.
تولد و دوران کودکی :
حجة‌الاسلام و المسلمین اسلامیان در سال 1372 هجری قمری در قم و در میان خانواده‌ای متدین و دلباختة خاندان پاک پیامبر اسلام(ص) چشم به جهان گشود. پدرش از کسبة شهر قم و از ارادتمندان به علما و مجتهدان این شهر عالم‌پرور بود که از راه چینی و بلورفروشی روزگار می‌گذرانید.
دوران تحصیل:
سؤال: نظریه ی کسب از سوی اشاعره به چه معنایی است؟
جواب:از نیمه دوم قرن اول هجرى مسأله جبر و اختیار و قضا و قدر در میان مسلمانان مطرح گردید که منجر به پیدایش دو گروه کلامى شد؛ به گروهى که طرفدار آزادى و اختیار بشر بودند «قدریه» و به گروهى که به جبر معتقد بودند «جبریه» مى گفتند.[1]
به تدریج که دو فرقه بزرگ کلامى یعنى اشاعره و معتزله پدید آمد و مسائل زیاد دیگرى غیر از مسأله جبر و قدر را مطرح کردند. جبریون و قدریون در اشاعره و معتزله هضم شدند و از آن پس عنوان مستقلى براى آنها باقى نماند. مکتب اشعرى از جبر و مکتب معتزلى از قدر طرفدارى کرد.
صرفنظر از عوامل سیاسى که مسلک جبر را ترویج مى کرد اشاعره دلایلى دارند که به یک نمونه از آن اشاره مى شود:
آنان مى گویند: خداوند فرموده:
«هَلْ مِنْ خالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ ...»؛[2] آیا آفریننده اى جز خدا وجود دارد؟!
مفاد این آیه توحید در خالقیت است و اقتضا مى کند که بگوییم همه چیز آفریده خداست و غیر او هیچگونه تأثیرى و خالقیتى نه استقلالًا و نه تبعاً ندارد.
براین اساس اشاعره گفتند: اسباب طبیعى اثرى از خود ندارند بلکه همه آثارى که از آنها مشاهده مى شود فعل خداست و مجازاً به علتهاى طبیعى قابل استناد است.
به عنوان مثال آتش، حرارت را ایجاد نمى کند یا غذا خوردن علت سیرى نیست بلکه عادت الهى بر این جارى شده که هنگام وجود آتش، حرارت را ایجاد مى کند و با خوردن غذا، سیرى به وجود مى آورد. افعال انسان را نیز خدا مى آفریند و آنها به طور مستقیم مستند به خداوند است و انسان هیچ نوع فاعلیت و خالقیتى نسبت به کارهاى خویش ندارد و گرنه باید از توحید در خالقیت دست برداشت.[3]
این استدلال سخنی باطل است زیرا: شکى نیست که قرآن به تأثیر علل طبیعى گواهى مى دهد و آثار طبیعى را بنحو حقیقت به اسباب مادى مستند مى کند. به عنوان مثال، رویش گیاهان را به باران [4]، پراکنده شدن ابرها و فرود آمدن باران را به وزش بادها [5] نسبت مى دهد و اعمال خوب و بد انسان را نیز به خود او نسبت مى دهد[6] و در عین حال همه را از آنِ خدا مى داند.[7]
نتیجه این دو دسته از آیات، لزوم حفظ سببیت طولى میان خدا و پدیده هاست یعنى، اسباب مادى در پیدایش آثار خود مؤثرند، اما همه آنها جنود الهى و مسخر فرمان اویند و توحید در خالقیت اقتضا مى کند که بگوییم خالق اصیل و مستقل، تنها خداوند است و مؤثر بودن دیگر موجودات و اسباب و علل در پرتو قوه و قدرتى است که خداوند به آنها عنایت کرده است.
به عبارت دیگر چون انسان در افعال خود مؤثر است این اعمال به او نسبت داده مى شود و از این جهت مسؤول اعمال خویش است و از طرف دیگر انسان کارهاى خود را با نیرو و ابزارى انجام مى دهد که همه را خداوند به او عنایت کرده است، از این رو افعال وى به فاعل طولى آن یعنى خدا نیز مستند مى گردد و از آنجا که خداوند انسان را آزاد و مختار آفریده و اراده کرده که اعمال و رفتار انسان از اختیار او سرزند اگر انسان در کارهایش آزاد و مختار نباشد خلاف اراده و مشیت خداست.
گریزگاهى به نام کسب
ابوالحسن اشعرى دریافت که با قبول جبر، مسأله امر و نهى و ثواب و عقاب الهى باطل و لغو مى شود، براى دفع اشکال گفت: خداوند خالق همه چیز از جمله افعال انسان است اما انسان کسب کننده اعمال خودش است و هر فعلى که از انسان صادر مى شود داراى دو جهت خلقى و کسبى است؛ ایجاد و خلق عمل از خدا و کسب آنان از انسان است و از این جهت مسؤول اعمال خویش است و معیار اطاعت و عصیان و ثواب و عقاب نیز کسب است.[8]
اشکالی که به این سخن وارد است این است که:
براساس نظریه کسب آیا انسان نقشى در صدور فعل دارد یا خیر؟ در صورت اول، نمى توان فعل انسان را در بست مخلوق و آفریده خدا دانست و دست کم، آن فعل مخلوق خدا و انسان است و در این صورت اصل توحید در خالقیت با تفسیرى که اشاعره از آن دارند آسیب مى بیند. و اگر صورت دوم صحیح باشد یعنى انسان در فعلى که انجام مى دهد نقشى نداشته باشد پس، چرا باید او مسؤول اعمال خودش باشد؟![9]
[1] . ر. ک: الملل والنحل، سبحانى، ج 1، ص 112.
[2] . فاطر( 35)، آیه 3.
[3] . ر. ک: الملل و النحل، سبحانى، ج 2، ص 159- 160، به نقل از الابانه أشعرى.
[4] . بقره( 2)، آیه 22.
[5] . روم( 30)، آیه 48.
[6] . فصلت( 41)، آیه 46.
[7] . فاطر( 35)، آیه 3.
[8] . ر. ک: الملل و النحل، سبحانى، ج 2، ص 125 به نقل از اللمع اشعرى.
[9] .بررسی مذاهب و فرق، علی نوری، ص88.